U heeft het wel geraden: Diederik Samsom is de lone wolf die ernstig meent dat veel problemen in dit land als sneeuw voor de zon wegsmelten wanneer kinderen voortaan op driejarige leeftijd naar school gaan.
Waarom ik Diederik een lone wolf noem?
Omdat hij binnenkort door zijn partijvriendjes als een dolle hond zal worden uitgedreven en zodoende een nieuw hoekje in zijn biografie mag gaan verkennen. Smartelijk voor hem, maar voor ons is het beter zo. Berichten van haat of waanzin kunnen, indien ze al geuit moeten worden, beter in de woestijn geroepen worden, waar niemand ze hoort.
Persoonlijk blijf ik dan nog wel met de vraag zitten of Samsoms ideetje over driejarige kinderen van pure haat of van reine waanzin getuigt. Het heeft van allebei wel wat namelijk. Maar dit zal een van die vragen zijn waar je als mens nooit een antwoord op krijgt.

De leraar moet weer aan de macht komen, aldus een artikel in de Volkskrant van vandaag. SGP, D66 en CDA zoeken in de kamer naar steun voor een wetsvoorstel dat de macht van de Onderwijsinspectie beperkt en scholen ruimte geeft het onderwijs naar eigen inzicht vorm te geven.
Het zal tijd worden.
Artikel 23 van de Grondwet stelt dat scholen zelf bepalen hoe ze het onderwijs organiseren, mits ze aan de deugdelijkheidseisen voldoen. En die handelen over hoofdpunten als gekwalificeerd personeel, verplichte vakken en het aantal lesuren.

De regelzucht van ministerie en inspectie gaat veel en veel verder. Het onderwijs in Nederland heeft zich decennia lang laten omvormen tot de eenheidsworst die het nu is. ‘Professionals’ (zij die in het onderwijs werkzaam zijn) laten zich alle kanten op sturen. Grofweg hebben ze in het huidig onderwijs twee mogelijkheden: willoos meedraaien in de mallemolen die lui die buiten de praktijk van het onderwijs staan van het onderwijs willen maken en vergeten waar het in het onderwijs feitelijk om draait – of vasthouden aan die kern en de bevlogenheid die ze ooit voor hun vak hebben gevoeld en geleidelijk aan vermalen worden in het steeds klemmender keurslijf waarin ze hun werk moeten doen.

Wanneer we het onderwijs zouden beoordelen naar wat het doel van onderwijs zou moeten zijn (het stimuleren van het kind in zijn volledige ontwikkeling) dan gaan er louter onvoldoendes vallen:
– voor de politiek die in de illusie verkeert dat zij zich met het hoe, wat en wanneer van het onderwijs zou moeten bemoeien
– voor ambtenaren en inspectie die vanachter hun bureau en aan de hand van betekenisloze formulieren de regelzucht vorm geven en controleren
– voor de onderwijsprofessionals die zich als blatende schaapjes het gezag van ambtenarij en inspectie volgen
– voor de ouders die hun kind braaf naar een school sturen en zich geen enkele gedachte vormen over welk onderwijs voor hun kind het passende zou zijn.

Wegens onderpresteren zouden alle betrokkenen eigenlijk moeten blijven zitten. Maar dat toch liever niet: laat ze in hemelsnaam in beweging komen!

Drs Teentjes

“Wij kunnen de gehele filosofie van de pedagogie niet erkennen, omdat we niet kunnen toegeven dat een mens weten kan wat een mens weten moet. (…) Onze levensovertuiging kent de ervaring als enig uitgangspunt voor opvoeding en onderwijs en als enig criterium de vrijheid.
Leo Tolstoi

(in het komend nummer van Driegonaal)

“Een generatie van jonge mensen die zou hebben geleerd kritisch na te denken, zou het economisch systeem waarin de schoolkinderen van nu in de toekomst zullen moeten leven en functioneren, niet overleven.”
John Taylor Gatto

(in het komend nummer van Driegonaal)

Rudolf Steiner zei ooit dat de staat zijn greep op het onderwijs alsmaar probeert te verstevigen en dat het verlagen van de leeftijd waarop kinderen naar school mogen, of moeten, in dat licht gezien kan worden. Het liefst, zo gaf hij aan, zou de staat opvoeding en opleiding van het kind volledig in eigen hand nemen. Omdat het hele jonge kind nog zo veel verzorging nodig heeft en de luiers vol poept, zo zei hij (in iets andere bewoordingen), strekt de staat zijn grijpgrage tentakels nog niet uit naar de allerkleinsten.