Met in dit nummer onder meer:
Anne van Ginkel; uit het interview met Frank Dekker:
Hoe werkt de driegeleding in jouw bedrijf?
“In alles, het is de manier van leven. Het heeft te maken met zorg voor mijn medemens, ik ben een zorgzaam type. Wij gaan zorgvuldig met de aarde om, zo leven wij. Ik vind dat mensen eerlijk betaald moeten worden. Bij de sociale werkplaats moet je eerlijk met de werkers omgaan, zodat ze een houvast krijgen in de maatschappij, want het is belangrijk werk dat ze doen. En op het punt van bezit: ik hoef geen bezit. Ik hoef geen huis, ik wil gewoon wonen. Ik hoef geen bedrijf, ik wil gewoon werken. Die uitstraling wil ik ook hebben. We moeten zorgen dat we eilandjes creëren in de wereld, waar het goed is en waar we elkaar kunnen vertrouwen.
De driegeleding moet je gewoon leven.”
John Hogervorst
Geld in het drieledige sociale organisme
“In de economie wordt op twee manieren waarde geschapen: doordat de mens door middel van zijn arbeid de natuur bewerkt (mijnbouw, landbouw, …), en doordat het menselijke vernuft, de menselijke geest, de arbeid organiseert en daarmee productiever maakt (verbetering van arbeidsprocessen, toepassing van technologie, …). De geschapen waarde drukt zich uit in geld en naarmate de productiviteit van de economie stijgt neemt de waarde (in geld) die beschikbaar is voor het werken buiten de economie toe.
Het is de taak van het rechtsleven om te waarborgen dat deze waarde ook daadwerkelijk als inkomen naar de mensen die buiten de economie werkzaam zijn stroomt. Let wel: het is niet de taak van het rechtsleven die waarde te verdelen (toe te wijzen), maar om ervoor te zorgen dat die waarde naar het geestesleven stroomt. – In de huidige praktijk zien we dat een aanzienlijk deel van deze waarde een andere bestemming krijgt en stroomt naar degenen die, op grond van het eigendomsrecht, over grond en kapitaal beschikken.
Deze toe-eigening is een inbreuk op het gemeenschappelijk belang en een aantasting van de ontwikkeling die een vrij en vruchtbaar geestesleven op gang zou kunnen brengen. Hier ligt de reden voor het feit – zoals we in onze tijd indringend kunnen beleven – dat we ‘niet klaar zijn voor de toekomst’ en worstelen met de problemen die in het recente verleden veroorzaakt zijn. Het geestesleven is in onze tijd als een patiënt die in coma wordt gehouden en wordt behandeld door dokter Staat, die de patiënt aan het bed gekluisterd heeft, en dokter Economie, die de patiënt buiten bewustzijn houdt. (Rond de koffieautomaat van het ziekenhuis wordt vernomen dat dokter Staat en dokter Economie ook het bed met elkaar delen).”
Luuk Humblet
De Tempelridders en het bankwezen
“De handel tussen Europa en de oriënt kon immers in de praktijk niet tot bloei komen zonder een goed functionerend geldtransactiesysteem, oftewel een bankwezen. Wie een handelskaravaan wilde uitrusten om specerijen en damast uit de oriënt te halen, moest het natuurlijk niet in zijn hoofd halen om het daartoe nodige goud als betaalmiddel op de heenreis mee te nemen; hij zou er nimmer Palestina mee bereiken. Nu lieten hun kloosterburchten de Tempelridders toe aan schatbewaring te doen. Een koopman kon dus zijn klinkende munt bij één van de Europese ordehuizen van de Tempelieren deponeren tegen ontvangst van een promesse die hij bij een ordehuis in Palestina weer tegen goud of zilver in kon ruilen. Bovendien verstrekten de Tempelridders aanzienlijke leningen, ook aan vorsten.
De Tempelorde werd de rijkste organisatie in Europa, maar zonder dat de ordeleden, zelfs de hoogste leiders, ook maar iets bezaten (een Tempelier mocht zelfs geen geld bij zich dragen). Alle geldtransacties van de Tempelieren gebeurden dan ook de facto op volstrekt onbaatzuchtige wijze. Zij gebruikten het geld niet om te heersen, maar om anderen dienstbaar te zijn. Met andere woorden: de Tempelieren creëerden een altruïstisch financieel wezen, geld zonder macht!”
– Boekbespreking
Ronald Meester / Wetenschap als nieuwe religie
“Als álles wetenschappelijk aangetoond moet worden, is wijsheid ver te zoeken”
Albert Heijn doet in drie AH to go-winkels een experiment: klanten die dat willen kunnen voor hun kopje koffie de ‘echte prijs’ betalen. In die echte prijs is een bedrag opgenomen voor de schade die door de productie aan het milieu is toegebracht en is een hogere vergoeding berekend voor de nu onderbetaalde arbeid.
