Een mens kan soms in een vlaag van verstandsverbijstering, na een verkeerd pilletje, door een acute aanval van dissociatie, als in een droom of onverhoeds gewekt uit een comateuze slaap in de werkelijkheid ontwaken en denken: zijn we nou met z’n allen gek geworden of heb ik te zwaar getafeld?
Een beangstigende ervaring!
Nog beangstigender is: deze ervaring kan ook optreden door een enkel nieuwsfeit of, erger nog, door een opeenstapeling van verwante nieuwsfeiten.
Gisteren was het weer zo ver en herbeleefde ik deze ervaring die, hoewel ik hem nu toch al meerdere malen beleefde, niets van zijn traumatische karakter verliest.
Waarschijnlijk werd ik getriggerd door de naam Elco Brinkman.
Kwam gisteren niet het prikkelende nieuws dat twee longartsen een website hebben geopend over de tabakslobby in Nederland? Een bezoekje aan deze website kan ik u aanbevelen!
Niet alleen blijkt, ik wist het al eerder maar als mens heb je de neiging dergelijke dingen te vergeten, Elco Brinkman lobbyist voor de tabaksindustrie te zijn, ook voormalig kamerlid en minister Hans Hillen verdiende in deze sector wat bij, zoals ook een VVD kamerlid, terwijl minister Schipper van Volksgezondheid in binnen- en buitenland bekend staat als de ‘tabaksminister’.
Maar vorige week, zo stapelen de dingen zich op, was Brinkman ook al mediagewijs in de weer, toen met zijn zo oprecht klinkende zorg voor de bouwsector, hij is immers niet voor niets voorzitter van Bouwend Nederland.
Kan dat wel, naast zijn lidmaatschap van de eerste kamer, vraagt u zich misschien af?
Ja hoor, dat kan heel goed, want Elco heeft nog veel meer bijbaantjes, ze zijn niet op de vingers van twee handen te tellen.
En werden we vorige week in De Volkskrant ook al niet vergast op de ontboezemingen van Loek Hermans, nog zo’n betrokken eerste kamerlid die het zo druk heeft met zijn bijbaantjes dat hij A geen tijd heeft om ze af te bouwen en B als voorzitter van de Raad van Commissarissen betrokken was bij de aanval van grootheidswaanzin die thuiszorgorganisatie Meavita in het niets deed opgaan?
Deze opeenstapeling werd mij gisteren vermoedelijk te veel.
“Zijn we nou met z’n allen gek geworden?” – raasde het door me heen.
“Hoe kan het zo zijn dat dergelijk types een functie vervullen in regering of parlement? Hadden we hier geen democratie dan?”
Vervolgens realiseerde ik me: “ik zal wel te zwaar getafeld hebben, het ligt aan mij…”
Drs. Teentjes